- кумылдымо
- Г. кымы́лдымы скучный, невесёлый, печальный, грустный. Кумылдымо йӱк печальный голос; кумылдымо еҥгрустный человек.□ (Политрук) кужун мутланаш йӧратен огыл, тужвач ончымаште кумылдымо пӧръеҥла койын. П. Корнилов. Политрук ке любил долго говорить, с виду он казался грустным мужчиной. (Рвезе) йолташыже-влак коклаште йӧршын кумылдымо сыным ыш уж. А. Юзыкайн. Парень вообще не заметил среди друзей печального настроения. Ср. ойган, шӱлыкан, кумылсыр.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.